چه کرد آن بوسه ها....
ریسمان رستگاری
سال
ها بود که با زنان مانند کنیزی تیره بخت رفتار
می شد.
اموال باعث افتخار بودند و دختران مایه ننگ.
به مردانگی فخر می ورزیدند و دختران را منفور می داشتند.
تا تو ای ریسمان محبّت الهی و ای لطیف ترین آیه خلقت، آمدی و رشته ننگ را از وجود رنجور زنان گسستی و افکار جاهلانه موهوم پرستان را دگرگون کردی.
چه کرد بوسه پیامبر بر دستان تو در آن روز؟
چه کرد محبّت بی حدّ پیامبر به دخترش با نگاه خشمگین جاهلان و چشم پر امید دخترکان؟
و چه می کند یاد زندگی حیرت انگیز تو با منادیان آزادی زن در جامعه های جاهلی امروز؟!
گرامی باد میلاد تو که مایه نجات و ریسمان رستگاری عالمیان شدی.