سید بن طاووس می‌‌گوید: شبی در سامرا وارد سرداب امام
زمان شدم، صدای ملکوتی امام را در حال مناجات با خالق یکتا شنیدم که
می‌فرمودند:
اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا خُلِقُوا مِنْ
فاضِل طینَتِنا وَ عَجِنُوا بِماءِ وِلایَتِنا اَللّهُمَّ اَغْفِرْ لَهُمْ
مِنَ الذُّنُوبِ ما فَعَلُوهُ اِتّکالاً عَلی حُبَّنا وَ وِلائِنا یَوْمَ
الْقِیامَهِ وَ لا تُوأخِذْهُمْ بِما اَقْتَرَفُوهُ مِنَ السَّیّاتِ
اِکْراماً لَنا وَ لا تُقاصَّهِمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ مُقابِلَ اَعْدائِنا
فَاِنْ خَفَّفَتْ مَوَازینُهُمُ فَثَقَّلْها بِفاضِلِ حَسَناتِنا.
پروردگارا، شیعیان ما از ما هستند، از زیادی گِلِ ما خلق شده‌اند و به آب
ولایت ما عجین گشته‌‌اند، خدایا آنها را بیامرز و گناهانشان را عفو فرما.
پروردگارا، آنها را روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مؤاخذه مفرما چنانچه
میزان گناهانشان بیشتر و حسناتشان کم است از اعمال من بردار و به حسنات
آنها بیفزای.
آقا جان شرمنده ایم....
